©TOPOGRAFIE
Zeven betonnen
plateau’s van 5 x 5 meter zijn elk samengesteld
uit 2 segmenten.
De naad tussen de 2 delen is precies van zuid naar noord gericht
en snijdt altijd door het centrum van het vierkante vlak. Het plateau
zelf oriënteert zich naar de toevallige richting van het pad, de
kade of de bosrand waar het plateau zich bevindt.Op het betonnen
oppervlak is de topografie van de directe omgeving als een landkaart
afleesbaar.De plateaus bevinden zich bij de hoofdtoegang tot het
gebied of daar waar een zicht-as stuit op een kade, midden op een
kruising van zichtlijnen of onderaan een oever van het plasdras
gebied. Ze liggen steeds op strategisch gekozen plekken, waardoor
de passant zich aan de hand van topografische tekening op het platerau
kan oriënteren op zijn positie in het Bos op Houwingaham.
VERKLEURINGEN
Zowel
bij archeologische opgravingen als bij de moderne magnetometing
worden sporen uit het verleden zichtbaar als verkleuringen in de
Nederlandse bodem. Hier wordt dit verschijnsel van verkleuring verbeeld
door verkleuringen in het betonnen oppervlak. De topografie van
het Bos op Houwingaham is met staalgruis op het betonnen oppervlak
getekend. Na oxidatie van het staal is een roestbruine tekening
in het oppervlak van het beton getrokken.
ZEEKLEI
Het zijn
met name kloostermoppen die ons herinneren aan Houwingaham. Kloostermoppen
vormen de eerste gebakken bouwmaterialen uit de middeleeuwen. De
baktechniek ontwikkelde zich (in navolging van de Romeinse techniek)
met name in de kuststreek bij de bouw van vroege kloosters. De zee
heeft later de kerk en steenhuizen van Houwingaham opgeslokt en
met zeeklei afgedekt....De locaties van deze archeologische monumenten
worden op de topografische tekeningen op de plateaus gemarkeerd
als openingen in plakken gebakken klei (keramiek). Hiermee wordt
de afwezigheid van de steenhuizen en de kerk op deze plek voelbaar
gemaakt.
